شرکت مشاور: دفتر معماری مُماس
تيم طراحی: بهاره مصطفایی (معمار همکار)
طراحی داخلی: فرزاد فراهانی، بهاره مصطفایی
طراحی منظر: فرزاد فراهانی، بهاره مصطفایی
سازنده/اجرا: عرفان میرکی
تیم اجرایی: عرفان میرکی، فرزاد فراهانی
تاسیسات مکانیکی: نیما رضایی
نورپردازی: Elora lighting + Photon Lightings
سه بعدی و ارائه: فرزاد فراهانی، بهاره مصطفایی
گرافیست: فرزاد فراهانی، بهاره مصطفایی
كارفرما: مهدی نوروزی
عکاس: محمدحسن اتفاق
موقعیت پروژه: ایران، تهران، خیابان سمیّه، نرسیده به پل حافظ، بن بست درخشان، پلاک ۱
مساحت سایت : 200 متر مربع
مساحت زیربنا: 250 متر مربع
متریال های پروژه: آجر بهمنی، میکروسمنت، کاشی لعابی دست ساز، سرامیک، موکت، پانل های گچ برگ
بودجه پروژه: 45/000/000/000 ریال معادل تقریبی 90/000 دلار آمریکا
نوع:ویلایی-دفتر وکالت اشتراکی
وضعیت: ساخته شده
سال طراحی: تابستان ۱۴۰۱
سال شروع و اتمام اجرا: خرداد ۱۴۰۱ الی فروردین ۱۴۰۲
کلامی از معمار اثر: بنای مذکور منزلی شخصی و ویلایی در بافت قدیمی تهران و متعلق به دهه ۳۰ شمسی و ابتدای دوران پهلوی دوم، بوده است. البته شواهد یافت شده حین بازسازی نشان می‌دهد که احتمالاً بنای قدیمی تری (احتمالاً حوالی دهه ۱۰) در محل فعلی بنا وجود داشته است؛ و ظاهر سازه ای بنا به نحوی است که احتمال می‌رود بنا حداقل طی یک مرحله از سمت جنوب (حیاط) مقداری گسترش پیدا کرده و بخش هایی نظیر بالکن، اتاق های جنوب غربی و مهمانخانه سابق (اتاق جلسات فعلی) به بنای اولیه الحاق شده و یا به وسعت آنها افزوده شده باشد.
بنا پس از انقلاب و با خروج صاحبان اولیه آن از کشور، به یک شرکت واگذار شده و نزدیک به چهار دهه تبدیل به دفتر و انبار تاسیسات شرکت مذکور می‌شود و در زمان واگذاری بنا به مالک فعلی و پیش از انجام بازسازی، بنا در وضعیت نیمه مخروبه و دارای فرسودگی شدید و خرابی های نسبتاً زیاد در بخش های مختلف نظیر نازک کاری، تاسیسات، نماهای خارجی، بازشوها و ... بود. همسایگی ها نیز بناهایی با شرایط مشابهی بوده‌اند که اکنون تعداد اندکی از آنها به شکل اولیه باقی مانده، و اغلب‌شان تخریب و با بناهای بلندمرتبه وغالباٌ بدون حیاط یا با حیاط بسیار کوچک جایگزین شده اند.
با توجه به ارزشمند بودن نگهداری بناهای با اصالت و قدیمی در میان ساختمان های بی هویت امروزی ، مهمترین ارزش های دریافتی از بنای اولیه، اصالت، هویت‌مندی و گفتمان مدرن آن در کنار نمای نوستالژیک آجر بهمنی، سازه اسکلت فلزی پیشرو در زمان خود به همراه طاق ضربی، حیاط دلباز با چند اصله درخت سرو قدیمی و برخی تزئینات دست ساز و منحصر بفرد نظیر نرده جانپناه بالکن بود.
خواسته‌های اصلی کارفرمای پروژه از طراحان، بازسازی حیاط به منظور برگزاری برخی دورهمی های کانون وکلاء، بازسازی مدرن داخلی و خارجی بنا، ایجاد سه دفتر کار مجزا با استقلال کامل نسبت به یکدیگر، ایجاد عایق صوتی میان فضاهای داخلی جهت حفظ محرمانگی مذاکرات میان وکیل و موکلان، بهره گیری زیاد از عناصر کتابخانه ای و استفاده از رنگ‌های تیره در طراحی داخلی بود.
تلاش اصلی طراحان پروژه، برآورده کردن خواسته ها و نیازهای کارفرما (مدرن سازی بنا) در عین حفظ حداکثری و تآکید بر اصالت و قدمت بنا بود. از اینرو بخش جدید حیاط (نشیمن) به صورت کاملاً مدرن و بدون واسطه در کنار عناصر با اصالت اولیه جانمایی شد، و از همین ایده (همنشینی بخش های مدرن و اصیل در کنار یکدیگر و کنتراست زیاد میان آنها)، به عنوان ایده اصلی بازطراحی و بازسازی فضاهای داخلی و نمای کوچه استفاده شد؛ تا زبان طراحی خارج بنا، عیناٌ به داخل پروژه و نمای ورودی آن نیز گسترش پیدا کند.
در بازسازی پروژه تلاش شد تا کمترین دخل و تصرف ممکن در نمای اصلی پروژه و نحوه نورگیری و محل استقرار و اندازه بازشوهای بنای اولیه اتفاق بیافتد. عناصر تزئینی منحصربفرد نظیر نرده های جانپناه بالکن، کاملاً حفظ، ترمیم و مجدداً در همان جا و نقاط دیگری از پروژه به کارگرفته شد. نحوه جانمایی و گردش پلکان اولیه به دلیل نرسیدن به تراز بام، و اشغال زیاد فضای لابی و فضای بالای سر درب ورودی دارای ایراد بود؛ در نتیجه طراحان با انتقال پلکان جدید از گوشه شمال غربی به محل سابق پاسیو (در آکس شمالی-جنوبی پلان) و اضافه کردن نورگیر سقفی به آن، علاوه بر رفع ایرادات مذکور، به نورگیری بهتر فضای میانی (که درنتیجه تخریب ملک مشابه شمالی و حیاط آن منجر به کور شدن پاسیو این بنا شده بود) کمک نمودند.
تحریریه اختصاصی معمار رسانه
منبع: دفتر معماری مُماس
