شرکت مشاور/دفتر معماری: آتلیه معماران فام
تیم/همکاران طراحی: سپیده صادقی، میلاد حمیدی، پویا میرزایی
مهندس یا مشاور عمران / سازه: مسیح صادقیان، کیانوش معماری
مهندس یا مشاور تاسیسات الکتریکی: علیرضا یزدانی
مهندس یا مشاور تاسیسات مکانیکی: افشین عابدی
نورپردازي: شرکت دکولایت
مدیر اجرایی پروژه: مسیح صادقیان
سرپرست کارگاه: کیانوش معماری
سه بعدی و ارائه: میلاد حمیدی
گرافیست: کامیاب مظاهری، علیرضا روشنایی
کارفرما: شخصی
مساحت سایت: 1000 مترمربع
مساحت زیربنا: 380 مترمربع
عکاس: فائزه صنیعی
موقعیت پروژه: ایران، اصفهان، زردنجان
تاریخ طراحی: 1399
تاریخ شروع و اتمام اجرا: 1402
بودجه پروژه: 13.000.000.000 تومان
نوع ساختمان: ویلا
کلامی از معمار اثر: باغ نو، باغی متعلق به زوجی موزیسین علاقمند به ارزش ها و نمادهای کهن ایرانی بود که قصد داشتند برای زندگی از شهر به آرامش طبیعت پناه برند.
این بنا به عنوان فضایی برای پذیرایی از اهل هنر مورد استفاده قرار می گرفت؛ بنابراین خواست کارفرما خلق فضایی تاثیرگذار بود که تجربه ی بصری جذابی را برای مخاطب به همراه داشته باشد. در همین راستا و با توجه به ترجیحات آن ها تلاش کردیم در طراحی نگاهی به جنبه ی کالبدی و عناصر تزیینی معماری گذشته داشته باشیم.
توجه به در آمیختگی کالبد معماری گذشته با روح و خصلت طبیعت، یعنی تعادل میان تکرار و تنوع و کیفیات فراخی، تسامح و زایندگی ناشی از آن مد نظر قرار گرفت که در روند خلق به طرح امکان می داد به نرمی گل بشکفد.
به پیشنهاد ما بنای قدیمی در جهت جلوگیری از میرایی حفظ و به عنوان هسته ی اولیه در نظر گرفته شد و فضاهای مورد نیاز و خطوط پروژه به شکلی طبیعی در کنار آن با اولویت قرار دادن حفظ درختان کهنسال و بوته های رز چندین ساله و نه صرفا پایبندی به راستاها و پرسپکتیوهای غیر ملموس در فضای دو بعدی پلان، گسترش یافت؛ همانند نظم طبیعت که سراسر نامنظم است و الگوهای خودمانایی را به موازات طبیعت و مرحله به مرحله پدید می آورد.
بخش جدید در دو طبقه با توجه به نیازهای فضایی و همچنین بهره مندی از چشم انداز بینظیر منطقه در نظر گرفته شد.
ایده ی ما ایجاد تمایز میان بنای قدیمی و بخش الحاقی جدید از جنبه های مختلف بود و در طراحی فرم چه انتخابی مناسب تر از قوس که هم هدف ما و هم سلیقه کارفرما را تامین می کرد.
قرار بر این شد که بخش جدید به فضایی برای زندگی روزمره و بنای قدیمی به فضایی برای فعالیت های موسیقایی اختصاص داده شود و به این ترتیب اتاق موسیقی متولد گردید.
جبهه ی اصلی رو به شمال بنا استفاده از پنجره های بلند را بدون نگرانی از شدت تابش آفتاب مقدور می ساخت. برای جریان یافتن نور جنوب درفضاها حیاط داخلی ای در مرکز جبهه ی پشتی بنا تعبیه گردید.
در پرداختن به جزییات و روح بخشی به فضاها این موارد مدنظر قرار داده شد:
_ انسانی کردن تناسبات فضا با الهام از مفهوم رف در معماری سنتی با استفاده از کناف در نیمه ی بالایی فضا و طراحی هماهنگ با فرم بنا به گونه ای که عناصر ساختاری را تقویت و برجسته کرده و تجربه ی بصری یکنواختی ایجاد شود.
_ القای حس پویایی با کمک تقسیم بندی ها و ایجاد ریتم در جداره های داخلی.
_ نگاه کاربردی به تزئینات و نه صرفا عناصر نمایشی که منجر به پاسخی شایسته و منعطف به مسئله ی نور شد. برای حفظ خلوص فضا با حذف لوسر، سقف را به عنوان چلچراغ عظیمی در نظر گرفتیم؛ با کار کردن استیل درون شیارها انعکاس نور در فضا را شدت بخشیدیم. از طاقچه ها برای نصب دیوارکوب ها و از شیارها برای نصب چراغ هایی استفاده شد که با نور ملایم قوس را به نحو چشم نوازی روشن می کردند. همچنین در زیر کناف نوار نورانی ای برای شکستن ارتفاع و تاکید بر بافت جداره ها تعبیه کردیم.
در طراحی داخلی برای اشاره به این زمانی بودن بنا از مصالح امروزی استفاده شد. از آنجا که ایجاد بافت و ادراک حسی بساوایی از فضا برایمان حایز اهمیت بود از دیواره های سفید گچی صرف فاصله گرفته و سیمان را اضافه کردیم. کف سنگی مانند تابلویی باشکوه و عناصر چوبی محدودی برای گرمی فضا اضافه شد.
در طراحی جزییات اتاق موسیقی با توجه به کارکرد غیردائم فضا جسارت بیشتری به خرج دادیم و با نیم نگاهی به اتاق موسیقی عالیقاپو و توجه به رنگ و کاربندی و موتیف های به کار گرفته شده و با برداشتی کاملا آزاد از این عناصر به طراحی پرداختیم. برای هماهنگی با دیگر فضاها سیمان را و این بار با تم رنگی تنالیته ای از آبی ایرانی و مسی استفاده کردیم. در فرم دهی فضا با کمک تکنیک کلاژ تلاش کردیم خلاقانه و بدون چارچوب به خلق فضا به مثابه اثر هنری بپردازیم.
تحریریه تخصصی و اختصاصی مجله معمار رسانه
منبع: آتلیه معماران فام
