طراحی داخلی: مازیار قاسمی نیا ، رضا فراشی
مهندس یا مشاور عمران / سازه: مهیار قاسمی نیا، محسن ورمزیار
مدیر اجرایی پروژه: امیر مسعود بهرامی
سه بعدی و ارائه: پیمان نوذری
گرافیست: شادی بیطرف
کارفرما: فالی فدایی، علیرضا شیری پور
مساحت سایت: 318 مترمربع
مساحت کل ساخته شده: 480 مترمربع
موقعیت پروژه: ایران، مازندران، مابین سلمانشهر(متل قو) و عباس آباد ، کرکاس، شهرک شالیزار
تاریخ طراحی: اسفند 1402
تاریخ شروع و اتمام اجرا: شروع از شهریور 1403 تا اکنون
وضعیت: در حال ساخت
نوع ساختمان: ویلا
متریال های پروژه: بتن اکسپوز، بتن اکسپوز رنگی، فلز کورتن، اسکای لایت شیشه ای
بودجه: ( ریال و دلار آمریکا) حدود 200 میلیارد ریال
کلامی از معمار اثر: خانه ای در دو طبقه نه فقط برای زیستن، که برای گوش دادن - برای دیدن و برای خواندن. سه فضا با سه عملکرد متفاوت که در عین واگرایی، به هم پیوسته اند. فعالیت در این خانه از جنس معمول خانه ها نیست، گروه هایی از جنس دانشجو – هنرمند – مهندس – کارمند – جوانان و میان سالان، زنان و مادران این سرزمین، می توانند در این خانه دورهم جمع شوند و از آن لذت ببرند. فضایی جذاب و دلنشین برای هر قشری از جامعه. فضایی که می توان در یک بازه زمانی، شنید، تماشا کرد و خواند.
این خانه از آن جهت ارزش دارد که صرفاً برای مالک اصلی، طراحی نشده. گروه های مختلف با حضور در این خانه، از هیاهوی زندگی سردرگم شهری، رهایی و در یک فضای تعلیق قرار می گیرند. در این خانه می توان، داستان هزار و یک شب را شنید، خواند و رویت کرد. می توان در چندین شب و روز متوالی، داستان راستان را مرور کرد، از سه گانه پدرخوانده لذت برد و چهار فصل ویوالدی را گوش داد.
موضوع این پروژه طراحی یک ویلا در قطعه زمینی به مساحت 318 مترمربع در شهرک شالیزار در عباس‌آباد است. خواسته‌ی کارفرما یک ویلای درونگرا بود که با همسایه‌ها ارتباط حداقلی داشته باشد. از طرفی کارفرمای پروژه به دلیل ارتباط نزدیکی که با هنرمندان و متفکران داشت می‌خواست فضایی برای تعامل و گفتگو میان آنها فراهم کند.
استراتژی طراحی حول این خاصیتِ بسته بودن به سمت بیرون و خردفضاهای مرتبط با هم در درون شکل گرفت، به این ترتیب که کلیه عناصر پروژه در امتداد یک شکاف اصلی سازماندهی می‌شود.
این شکاف، ورودی را تعریف می‌کند، و حیاط بیرونی را به حیاط درونی پروژه وصل می‌کند و به واسطه‌ی این اتصال یک وید سه‌بعدی در مقطع ایجاد می‌شود. امتداد آن به درون پروژه، سه جعبه‌ی معلق را در فضای درونی سازماندهی می‌کند. سه جعبه‌ی رنگی شاخص معلق، که شامل کتابخانه، اتاق سینما و اتاق موسیقی است، این فضاها کاملا شفاف هستند و به همدیگر دید دارند و به واسطه‌ی یک پله‌ی مجسمه‌گون به همدیگر مرتبط می‌شوند و حرکت از پله به جعبه‌های معلق سکانس‌های بدیعی را در فضاهای داخلی پروژه ایجاد می‌کند. با این استراتژی مقطع پروژه فعال و فضاهای میانی جهت تعامل و گفتگو ایجاد می‌شود.
"فضای تعلیق" فضاییست که به لحاظ کالبدی و همچنین به لحاظ عملکردی معلق است؛ به دلیل اینکه مکلف به عملکرد یک ویلای شخصی نیست و بین عملکردهای خصوصی به عنوان یک خانه، و تعامل هنرمندان و متفکران به عنوان یک محفل عمومی که گاهی در اختیار آنها جهت گفتگو قرار می‌گیرد، متغیر است.
تحریریه تخصصی و اختصاصی مجله معمار رسانه
منبع: رضا فراشی
